Drętwienie rąk - zespół mięśni pochyłych

 Ból, parestezje czyli cierpnięcie, drętwienie, zaburzenia czucia, niedowład, zmiana koloru skóry, ciepło, zimno, szybsza męczliwość w obrębie kończyny górnej i rąk może być następstwem dysfunkcji mięśni pochyłych szyi. Zła budowa ciała charakteryzująca się przesuniętą głową i barkami do przodu, zwiększona kifozą piersiową, czy też stwierdzone dyskopatie odcinka szyjnego kręgosłupa doprowadzić może do przeciążeń i powstania  zespołu mięśni pochyłych szyi. Mięśnie należą do głębokich mięśni szyi oraz do grupy mięśni międzyżebrowych. Wyróżnia się następujące mięśnie pochyłe: przedni, środkowy, tylny oraz najmniej ważny najmniejszy..

 Często można spotkać się także z nazwą zespół mięśnia pochyłego przedniego, ale z mojego doświadczenia warto rozpatrywać wszystkie 3 mięśnie czyli przedni, środkowy i tylni. Ponieważ mają mniej więcej przyczepy początkowe i końcowe w tych samych miejscach co powoduje że odpowiadają za tę sama funkcję. Czyli przy skurczu obustronnym powodują skłon kręgosłupa szyjnego i głowy w przód a przy skurczu jednostronnym - w bok. Biorą także udział w unoszeniu żeber podczas wdechu, działając jako silne mięśnie wdechowe.

 Ważną funkcją mięśni (mniej opisywaną) jest ochrona nerwów z gałęzi splotu szyjnego, które biegną między wyrostkami poprzecznymi kręgów. Zatem, mięśnie pochyłe przyczepiając się od przodu i do tyłu od w/w wyrostków są naturalnym zabezpieczeniem nerwów przed kompresją. Co więcej, w wyrostkach poprzecznych znajduje się otwór tętnicy kręgowej, która również jest chroniona i osłaniana przez te mięśnie. Pomiędzy pochyłym przednim a pochyłym środkowym przebiega splot ramienny. Pochyłe zatem nie tylko osłaniają gałęzie splotu ramiennego na wysokości wyrostków poprzecznych, ale także nerwy w miejscu ich wyjścia poza teren szyi.

Przyczyny zespołu mięśni pochyłych:

- nieprawidłowa postawa ciała w czasie pracy

- opadające barki

- wielokrotne powtarzanie ruchów kończyn górnych z nadmierną siłą (np siłownia, praca fizyczna)

- nadmiernie rozbudowana muskulatura mięśni obręczy barkowej

- urazy (złamania, zwichnięcia) w rejonie obojczyka, I żebra, głowy kości ramiennej, wyrostków)

- stres

- wady rozwojowe w obrębie układu kostnego (np. dodatkowe żebro szyjne, powiększenie wyrostka poprzecznego kręgu szyjnego, zmiany strukturalne pierwszego żebra)

Podczas długiego obciążenia mięśni, które należą do mięśni tonicznych, dochodzi do przykurczu i rotacji kręgów szyjnych, doprowadzając do zablokowania w stawach i zmniejszenia przestrzeni międzykręgowej. W następstwie tego dochodzi do drażnienia nerwów, ucisku na tętnice kręgową, podobojczykową oraz patologicznego uniesienia pierwszego żebra.

Dlatego chory odczuwa dodatkowo takie objawy jak:

- niedowład

- zmiana koloru skóry,

- ciepło, zimno,

- drętwienie i mrowienie rąk,

- szybsza męczliwość

Podrażnienie nerwu przeponowego przebiegającego pomiędzy pochyłym przednim a mostkowo – obojczykowo – sutkowym wpływa na złą pracę przepony co uwidacznia się nadmiernym unoszeniem klatki piersiowej przy wdechu.

Leczenie i terapia zespołu mięśni pochyłych szyi skupia się na wykorzystywaniu elementów terapii manualnej. Bardzo dobre efekty przynosi mobilizacja I i II żebra oraz odpowiednie rozciąganie mięśni i ich antagonistów w ramach autoterapii.

Poniżej film