Ból barku - przeciążenie mięśnie kruczo - ramiennego

 

Podczas urazu ortopedycznego (zerwanie, złamanie) w rejonie barku i przedramienia, zdarzyć się może sytuacja że, urazu dozna mięsień trudny do lokalizacji palpacyjnej (położony głębiej). Problem potęguje dodatkowo brak wyizolowanego, jedynego, charakterystycznego ruchu tego mięśnia. Najczęściej współpracuje z innymi mięśniami w większym lub mniejszym stopniu.

 Taką strukturą jest: mięsień kruczo - ramienny (coracobrachialis). Zaliczany jest do przedniej grupy mięśni ramienia. Przebiega w jamie pachowej pod mięśniem piersiowym większym. Mięsień posiada własną kaletkę która ułatwia mu ślizg ścięgna w rejonie przyczepu początkowego. Nie tylko oddziela ona w/w ścięgno od wyrostka kruczego łopatki ale również od ścięgna mięśnia podłopatkowego.

 

Anatomia:

Przyczep początkowy (pp) - wyrostek kruczy łopatki

Przyczep końcowy (pk) - na przyśrodkowej powierzchni kości ramiennej, w połowie jej długości

 Główna czynność mięśnia to zgięcie oraz przywiedzenie ramienia do tułowia. Dodatkowo rotuje kończynę górną do wewnątrz lub do zewnątrz w celu powrotu (ustawienia) jej do pozycji spoczynkowej.

W tym rejonie przebieg mają także:

- m. dwugłowy ramienia a dokładnie jego głowa krótka

- mięsień trójgłowy ramienia

- mięsień podłopatkowy (zaliczany do grupy rotatorów ramienia)

- mięsień najszerszy grzbietu oraz m. obły większy

- żyła pachowa i podobojczykowa.

 W dobraniu i prowadzeniu odpowiedniej terapii pomaga ważna wskazówka. W miejscu przyczepu początkowego naszego mięśnia (PP), przyczepia się także, głowa krótka mięśnia dwugłowego ramienia. Następuje tam splot ścięgnisty tych dwóch struktur ze ścięgnem mięśnia piersiowego mniejszego który obniża obręcz barkową i obraca łopatkę. Te informacje mają duży wpływ na planowanie rehabilitacji, ponieważ wprowadzając ćwiczenia na mięsień dwugłowy ramienia i mięsień piersiowy mniejszy wpływamy pośrednio na usprawnianie mięśnia kruczo - ramiennego.

W rehabilitacji stosuje się w zależności od rodzaju urazu w/w mięśnia:

- ćwiczenia (kinezyterapia)

- poizometryczną relaksację mięśni (PIR)

- głęboki masaż poprzeczny

- mobilizację stawu

- masaż klasyczny obręczy barkowej

- zajęcia na basenie (pływanie kraulem na grzbiecie)

- kinesiotaping

 Z powodu przebiegu mięśnia w dole pachowym unika się zabiegów z wykorzystaniem prądów i ultradźwięków. Zastosować można pole magnetyczne oraz ewentualnie laser na ścięgno przyczepu początkowego.

 Poniżej film o profilaktyce i propozycji ćwiczeń uzupełniających pracę wykwalifikowanego fizjoterapeutę w warunkach domowych. Zapraszam do subskrypcji i udostępniania kanału.