Przykurcz Dupuytrena

  

Choroba Dupuytrena inaczej przykurcz rozcięgna dłoniowego została opisana w 1831r. Powoduje przykurcz  zgięciowy palców jako następstwo bliznowacenia rozcięgna. Istnieją trzy teorie powstania choroby: uwarunkowana genetycznie, skojarzona z uszkodzeniem nerwu łokciowego oraz pourazowa.

 Podział i objawy kliniczny przykurczu wg M. Iselina:

I - guzki na dłoniowej powierzchni ręki lub na grzbietach palców bez ich przykurczu,

II - przykurcze palców w stawach śródręczno- paliczkowych,

III - zmiany jak w stopniu I i II z dodatkowym przykurczem w bliższych stawach międzypaliczkowych,

IV - rozległe przykurcze palców z przeprostem w stawach międzypaliczkowych dalszych oraz znacznym zwłóknieniem miękkich tkanek ręki.

Z moich obserwacji wynika że, czynnikiem dodatkowym jest praca powodująca przeciążenie dłoni i nadgarstka. Objawem wskazującym na początek procesu zapalnego jest ból dotykowy ścięgna palca serdecznego oraz wyraźnie wyczuwalny tam guzek.

Następnie obserwuje się problem przy prostowaniu palca z charakterystycznym trzaskiem. Jest to ostatni moment, kiedy możliwe jest zahamowanie procesu chorobowego. Jeżeli nie rozpocznie się rehabilitacji, w krótkim okresie czasu dojdzie do braku czucia, zmian w aparacie więzadłowo-stawowym a nawet do martwicy. W tym stadium jedynym leczeniem będzie operacja a następnie długa rehabilitacja całej ręki.

 Usprawnianie rozpoczynamy od głębokiego rozcierania poprzecznego w miejscu bólu. Masaż powinno prowadzić się jak najczęściej (przed tv, jadąc autobusem itd.). Ma stać się to nawykiem. W przypadku dużego bólu w początkowej fazie rozcierać możemy całą dłonią.

 

Uwaga! Masujemy na całej długości dłoni, aż do przedramienia.

Następnie przechodzimy do rozciągania ścięgna. Ćwiczenie wykonujemy przy pomocy drugiej ręki. Dodatkowo powinno się oszczędnie pracować dłonią i uzbroić w cierpliwość, wykonywanie systematycznie w/w praktyk zaowocuje poprawą stanu ścięgna.

W trakcie usprawniania konieczne są zabiegi w gabinecie fizjoterapeuty (mobilizacja stawów, laser, ud, jonoforeza) pozwoli to na jeszcze lepsze efekty terapeutyczne i ewentualne uniknięcie operacji.

W latach osiemdziesiątych XX wieku Bradlow i Mowat przestawili wyniki badań, na podstawie których dowiedli, że choroba Dupuytrena znacznie częściej występuje u mężczyzn uzależnionych od alkoholu. W 1987 roku Atalii przedstawił korelacje pomiędzy czynnikami predysponującymi do wystąpienia choroby Dupuytrena. Uważał, że najmniejszym czynnikiem ryzyka jest wiek, następnie spożycie alkoholu, płeć i wcześniejsze urazy. Attali podzielił badanych na trzy grupy.

Pierwszą grupę stanowili mężczyźni z rozpoznaną choroba alkoholową, u których występowały schorzenia wątroby. Druga grupę stanowili chorzy, u których występowały schorzenia wątroby, ale nie byli uzależnieni od alkoholu. Pacjenci zakwalifikowani do grupy trzeciej stanowili grupę kontrolną. W przeprowadzonych badaniach częstość występowania choroby Dupuytrena wyniosła: 43% w grupie pierwszej, 34% w grupie drugiej, i 14% w grupie trzeciej. W podobnych badaniach Noble wykazał, że częstotliwość występowania przykurczu rozcięgna dłoniowego u osób z chorobą alkoholową wynosi 28%.

Poniżej film