Pasmo biodrowo - piszczelowe ITB

    

  Pasmo biodrowo-piszczelowe to nieelastyczny, kolagenowy sznur rozciągnięty pomiędzy biodrem a kolanem. Górna część przyczepia się do grzebienia kości biodrowej gdzie jego włókna „mieszają się” z m. pośladkowym większym, średnim i m. napinaczem powięzi szerokiej. Dalej pasmo biegnie wzdłuż bocznej powierzchni uda, jego głębokie włókna przyczepiają się do kresy chropawej kości udowej, a powierzchowne biegną dalej przyczepiając się do kłykcia bocznego kości udowej, troczków bocznych rzepki i guzka Gerdiego (przednio-boczna strona kłykcia piszczeli) (Norris CM 1998).

  Generalnie jest strukturą wielozadaniową, wpływa zarówno na funkcjonowanie biodra jak i kolana. W zależności od sytuacji przemieszcza swoje przyczepy do przodu i tyłu w celu usprawnienia funkcji obu wymienionych wyżej stawów. Ślizg ten jest ruchem fizjologicznym ścięgna.

   Kiedy jesteśmy w pozycji stojącej ścięgno układa się do tyłu od osi biodra, a do przodu od osi kolana co sprzyja utrzymaniu wyprostowanej postawy ciała (można sobie wyobrazić że ścięgno niczym dłoń „popycha” kolano od przodu do tyłu czyli je prostuje, dłoń na wysokości pośladka działająca w kierunku tył-przód na biodro powoduje jego wyprost). Dzięki temu mięśnie mogą wkładać mniejszy wysiłek w utrzymanie wyprostowanej pozycji. W trakcie zgięcia stawu kolanowego ścięgno pasmo na wysokości kolana prześlizguje się przez kłykieć boczny kości udowej na tylną stronę stawu kolanowego, a w trakcie wyprostu ślizga się do przodu. W ten sposób wspomaga funkcję kolana, zmniejszając potrzebną siłę mięśniową do wykonania tych ruchów. Podczas biegu w fazie wymachu przemieszcza się do przodu osi stawu biodrowego, zmniejszając pracę niezbędną do wykonania zgięcia biodra (Norris CM 1998).